EΚΘΕΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ 

                 (ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΛΕΤΤΑ)

 Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η ΄Εκθεση παλαιών Σχολικών Βιβλίων, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, στη Ζωσιμαία Δημόσια, Κεντρική,  Ιστορική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων. Την ΄Εκθεση οργάνωσε η ΄Ενωση Βελλαϊτών Νομού Ιωαννίνων μαζί με τη συμμετοχή και πλήρη γραμματειακή υποστήριξη και ενημέρωση  της Ζωσιμαίας  Δημόσιας,  Κεντρικής, Ιστορικής,  Βιβλιοθήκης Ιωαννίνων.

Τα  Παλαιά Σχολικά βιβλία  που εκτέθηκαν είναι μέρος από τη μεγάλη συλλογή του Βελλαϊτη Εκπαιδευτικού και Συγγραφέα  Στέφανου Κωλέττα.

Τα εγκαίνια έγιναν στις 28 Νοεμβρίου 2011  παρουσία επισήμων, πολλών Βελλαϊτών και πλήθος κόσμου.

Στην εκδήλωση  χαιρέτισαν η Διευθύντρια της Βιβλιοθήκης κ. Ζαϊμη, εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Διευθυντής της  Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας ΒΕΛΛΑΣ αρχιμ. Δημήτριος Αργυρός και ο βουλευτής Ιωαννίνων κ. Παντούλας. Μίλησε ο Πρόεδρος της ΄Ενωσης Βελλαϊτών Ιωαννίνων κ. Νικόλαος Διαμάντης. Η κ. Ζαϊμη εξέφρασε τον ενθουσιασμό της γι΄αυτή την πρωτοβουλία του Συλλόγου Βελλαϊτών Ιωαννίνων και με ικανοποίηση δέχθηκε την συνδιοργάνωση της ΄Εκθεσης

  Τα οφέλη από αυτή την ΄Εκθεση είναι  πολλά και προφανή.

• Γνωριμία του κοινού με τη λειτουργία της βιβλιοθήκης και το παλαιό σχολικό βιβλίο.
• Προσέλκυση μαθητών (δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου) ως νέων
  αναγνωστών
• Η ανάδειξη της δημιουργικής πρωτοβουλίας των Βελλαϊτών
• Τιμή προς τον συνάδελφό μας-συλλέκτη των βιβλίων κ. Στέφανο Κωλέττα
• Η προβολή της Βελλάς μέσω της  Έκθεσης.

Κεντρικός ομιλητής ο κ. Κωλέττας ο οποίος τόνισε ….

‘’Τα βιβλία αυτά κρατούν καλά φυλαγμένα τα μυστικά διαδοχικών εποχών, έχουν κρυμμένα στις σελίδες τους τα παιδικά και νεανικά μας σκιρτήματα, τα όνειρα, τις αγωνίες, τα οράματα, τις προσδοκίες μας και είτε το θέλουμε είτε όχι, ύστερα από όλες τις επιρροές, άφησαν μέσα μας τα σημάδια τους, όπως ακριβώς αφήσαμε κι εμείς τα δικά μας ίχνη κι αποτυπώματα μέσα στις αναδιπλωμένες και φθαρμένες από την πολυχρηστία και την πολυκαιρία σελίδες τους, σ΄ αυτή την αμφίδρομη σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ ημών και αυτών. Αυτά τα σημάδια και οι καταβολές που μας άφησαν, στάθηκαν ίσως καίρια και καθοριστικά στη διαμόρφωση στάσεων, θέσεων, απόψεων, αντιλήψεων και συμπεριφορών και σηματοδότησαν  μέχρι ενός σημείου ολόκληρη την πορεία της κατοπινής μας ζωής.......’’

Η ΄Εκθεση μετέφερε τους μεγαλύτερους πολλά  χρόνια πίσω, θυμήθηκαν τα μαθητικά τους χρόνια και ζωντάνεψε μνήμες και αναμνήσεις. Ζωηρό όμως και το ενδιαφέρον των νεότερων, αφού ταξίδεψαν και αυτοί νοερά  στα μαθητικά χρόνια των γονέων τους.

Με ικανοποιητική συμμετοχή συνεχίζεται η προσέλευση μαθητών δημοτικών και γυμνασίων.Την ενημέρωση των μαθητών ανέλαβε ο Γραμματέας της ΄Ενωσης κ. Σωκράτης Μπαλάφας. Είναι έκδηλη η περιέργεια, η χαρά και η ικανοποίηση των μαθητών, που βλέπουν τα βιβλία των γονέων και των παπούδων τους! Σημειώνουμε  ότι από τη μεγάλη συλλογή των 3000 παλαιών βιβλίων του κ. Κωλέττα  εκτέθηκαν, λόγω έλλειψης χώρου, μόνο 500.

 Η ΄Εκθεση λειτουργεί μέχρι και τις 16 Δεκεμβρίου και κατά τις ώρες λειτουργίας της Βιβλιοθήκη.

 Ευχαριστούμε θερμά το  Γενικό Γραμματέα της ΄Ενωσης Βελλαϊτών Ιωαννίνων κ.Σωκράτη Μπαλάφα για τις πληροφορίες και το υλικό που μας έστειλε.

Φωτογραφίες: άνω  -  ο κ. Κωλέττας κεντρικός ομιλητής στην ΄Εκθεση παλαιών Σχολικών Βιβλίών

                           κάτω - ο κ. Κωλέττας Εισηγητής στο Συνέδριο

Δείτε την  Ομιλία του Στέφανου Κωλέττα  μετά τη ΦΩΤΟ-ΕΚΘΕΣΗ

   ΦΩΤΟ - ΕΚΘΕΣΗ

                                             ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΛΕΤΤΑ

                  ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ….

ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΙΡΟΥ

(Ομιλία του Στέφανου Κωλέττα  στην έκθεση παλιών Σχολικών βιβλίων που συνδιοργάνωσαν η Ζωσιμαία Δημόσια Κεντρική Ιστορική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων και η Ένωση Αποφοίτων Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς στον χώρο της Βιβλιοθήκης από 28.11.2011 μέχρι 16.12.2011, στα πλαίσια του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς).

Ένα ταξίδι νοερό θα κάνουμε σήμερα μαζί στο μακρινό και αλήστου μνήμης παρελθόν, ερίτιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, με τη βαρκούλα της σκέψης του ο καθένας και όλοι μαζί με τα πανιά της φαντασίας, της ανάμνησης και της νοσταλγίας μας απλωμένα, ενάντια στα πνεύματα των καιρών μας, ενάντια στη σύγχυση και στην άλωση των αξιών, των ιδεωδών, των οραμάτων και των προσδοκιών, των προτύπων και των ιδανικών.

Ένα ταξίδι που θα μας φορτίσει συναισθηματικά καθώς θα ερεθίσει την ανάμνησή μας  και θα επαναφέρει στο προσκήνιο εικόνες ανεξίτηλες και βιώματα έντονα, παραστάσεις της ανεμελιάς και της ξεγνοιασιάς και εμπειρίες ευχάριστες ή και δυσάρεστες, από διαφορετικές εποχές, από διαφορετικές γενιές, από διαφορετικές πολιτικές, από διαφορετικές σκοπιμότητες.

 Θα προσπαθήσω αγαπητοί μου να σας ταξιδέψω για λίγο στον μαγικό και ονειρώδη κόσμο του περασμένου «καλού καιρού», κεντρίζοντας περισσότερο το συναίσθημα κι ερεθίζοντας το μέρος εκείνο το κρυφό, το ενδόμυχο, που ο καθένας από μας έχει μονάχα για τον εαυτό του φυλαγμένο κάπου στα άδυτα και στα ενδότερα του είναι του, για κάποιες απόλυτα μοναδικές και αποκλειστικά προσωπικές του στιγμές.

Κατ’ αρχήν εδώ στην αίθουσα του αναγνωστηρίου της Ζωσιμαίας Δημόσιας Κεντρικής Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ιωαννίνων φιλοξενούνται για τρεις περίπου εβδομάδες περί τα 500 παλιά σχολικά βιβλία τόσο της πρωτοβάθμιας, όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία επιλέχτηκαν, με σκοπό να καλύψουν όλες τις περιόδους της νεότερης εκπαιδευτικής διαδρομής μας και να αποτυπώσουν όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μιας από αυτές, μιας και ο διαθέσιμος χώρος της βιβλιοθήκης δεν επέτρεπε για την έκθεση ολόκληρης της συλλογής.

Είναι τα βιβλία με τα οποία γαλουχήθηκαν και μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελληνοπαίδων, διαμορφώθηκαν προσωπικότητες, σμιλεύτηκαν χαρακτήρες, διέπρεψαν και μεσουράνησαν φωτεινά πνεύματα και πιστεύω πως ο καθένας από σας, κάνοντας μια περιήγηση στον χώρο και ξεφυλλίζοντας εκείνα που αντιπροσωπεύουν τη δική του γενιά και τα δικά του παιδικά βιώματα, θα ανακτήσει για λίγο ολοζώντανες τις παιδικές αναμνήσεις του, μέσα από συνειρμούς και αναδρομές που θα αναστρέψουν προσωρινά την προς τα πρόσω καλπάζουσα πορεία του και θα τον οδηγήσουν νοερά στο παρελθόν.

 Και αυτή η νοητική διεργασία και αντιστροφή στον χρόνο, πιστεύω πως θα είναι μια μικρή αλλά ευεργετική ανάπαυλα αποσυμφόρησης από την καθημερινότητά μας και θα μας αποσπάσει για λίγες στιγμές από τα προβλήματα που ο καθένας μας έχει συσσωρευμένα σε τέτοιους καιρούς χαλεπούς που οδηγηθήκαμε.

Εκεί πίσω από τα πέπλα του χρόνου και της φθοράς, υπάρχουν πάντα εν δυνάμει αποθηκευμένες οι καταβολές και οι ρίζες μας, οι μνήμες του παρελθόντος, που με την επανάκτησή τους γίνονται αναμνήσεις^. κι αυτές με τη σειρά τους γίνονται στη συνέχεια νοσταλγία κι η νοσταλγία, μη μπορώντας να κάνει τίποτε περισσότερο, αρχίζει να ερεθίζει και να διεγείρει έντονα το συναίσθημα, το οποίο εκτός από τις ενδόμυχες συγκινησιακές δονήσεις και τα ρίγη, εξωτερικεύεται και εκδηλώνεται πολλές φορές και στα χαρακτηριστικά του προσώπου μας.

Τα βιβλία που εκτίθενται δεν έχουν μέσα τους μονάχα γράμματα, λέξεις, κείμενα και εικόνες. Έχουν φωνή και μας μιλούν, έχουν καρδιά και μας αγαπούν, έχουν ψυχή και συναίσθημα και μας συγκινούν. Μιλούμε μαζί τους την ίδια γλώσσα, εκπέμπουμε στις ίδιες συχνότητες, αφουγκραζόμαστε και συλλαμβάνουμε τους ίδιους απόηχους, παλλόμαστε με τους δικούς τους κραδασμούς και ρυθμούς, σκεφτόμαστε και ενεργούμε σύμφωνα με τους κώδικες των προτύπων που εκείνα μας έδωσαν.

 Κρατούν καλά φυλαγμένα τα μυστικά διαδοχικών εποχών, έχουν κρυμμένα στις σελίδες τους τα παιδικά και νεανικά μας σκιρτήματα, τα όνειρα, τις αγωνίες, τα οράματα, τις προσδοκίες  μας και είτε το θέλουμε είτε όχι, ύστερα από όλες αυτές τις επιρροές,  άφησαν μέσα μας τα σημάδια τους, όπως ακριβώς αφήσαμε κι εμείς τα δικά μας ίχνη κι αποτυπώματα μέσα στις αναδιπλωμένες και φθαρμένες από την πολυχρηστία και την πολυκαιρία σελίδες τους, σ’ αυτή την αμφίδρομη σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ ημών και αυτών.  Αυτά τα σημάδια και οι καταβολές που μας άφησαν, στάθηκαν ίσως καίρια καθοριστικά στη διαμόρφωση στάσεων, θέσεων, απόψεων, αντιλήψεων και συμπεριφορών και σηματοδότησαν μέχρι ενός σημείου  ολόκληρη την πορεία της κατοπινής μας ζωής.

Μέσα από τα βιβλία αυτά και κατ’ εξοχήν μέσα από τα κατά καιρούς αναγνωστικά πέρασαν επίσης εντός μας όλες οι ανθρώπινες αρετές, οι θεσμοί, ο ανθρωπισμός, η ιστορία του τόπου μας, ο πολιτισμός  και οι παραδόσεις μας. Μας μίλησαν για τις κοινωνικές μας σχέσεις, μας καλλιέργησαν ευαισθησίες απέναντι στα πολιτισμικά μας μνημεία, μας συνέδεσαν αναπόσπαστα με το φυσικό μας περιβάλλον, μας έδωσαν τις αξίες της φιλίας, της ευγενούς άμιλλας, της συνεργασίας, του αλληλοσεβασμού, μας διαμόρφωσαν ιδεώδη, ιδανικά, πρότυπα και αρχές.

Το προσωπικό συναισθηματικό του κομμάτι, που καθένας μας έχει αφήσει μέσα στα σχολικά του βιβλία, θα έχει την ευκαιρία να το αναζητήσει και να το επανακτήσει στην πρωταρχική του γνησιότητα απόψε και είμαι βέβαιος πως θα το ξαναβρεί και θα το ξαναβιώσει σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό έντασης αλλά και  ενδόμυχης συγκινησιακής έκρηξης και συναισθηματικής υπερφόρτισης από τότε που ήταν παιδί.

Από τότε που το βιβλίο ήταν το μοναδικό μέσο παροχής γνώσης και επηρέαζε καθοριστικά τη μελλοντική μας διαμόρφωση και συμπεριφορά, τη σμίλευση του χαρακτήρα μας, τη δημιουργία της προσωπικότητάς μας, καθώς δεν είχαμε ακόμη γίνει έρμαια και αθύρματα στα πλοκάμια της τηλεόρασης και απείχε πολύ η εποχή που θα μας καθιστούσε δέσμιους στις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Από τότε που τρέχαμε με την παιδιάστικη ξεγνοιασιά και την ανεμελιά μας στις γειτονιές και στις αλάνες κυνηγώντας πυγολαμπίδες στο σούρουπο, που μετρούσαμε τ’ αστέρια στον ουρανό και τα φωνάζαμε με τ’ όνομά τους, που κάναμε τα όποια φτωχά όνειρά μας, ότι οι καιροί ήταν δύσκολοι τότε και η πενία με την ανέχεια δεν μας επέτρεπαν σκέψεις για περιττές πολυτέλειες.  

Από τότε που ο παππούς με τη γιαγιά μάς έλεγαν τα παραμύθια στη γωνιά και μας αποκοίμιζαν τις ατελείωτες χειμωνιάτικες νύχτες, που οι βοσκοί σελάγιζαν τα κοπάδια στα βοσκοτόπια τους και η φλογέρα έστελνε τη μελωδία της στον άνεμο και ο ζευγάς με χειρωνακτικό τρόπο όργωνε και θέριζε τα χωράφια του.

Από τότε που το πρόσωπό μας ατένιζε χωρίς ίχνη αβεβαιότητας  το μέλλον, που κρατούσαμε στις χούφτες των χεριών μας ροδάνθια κι ανοιξολούλουδα, που αναπνέαμε τον πεντακάθαρο αέρα και ακούαμε το τραγούδι του γκιώνη στη φεγγαράδα,  που γεμίζαμε την ποδιά της βάβως μας με χαμόγελα, που πλέκαμε ταξιανθίες τα όνειρά μας και θυσάνους τις προσδοκίες μας. Όλα αυτά τα βιώματα και τα συναισθήματα άλλων καιρών και άλλων εποχών μαζί με τόσα άλλα ακόμη ήταν διάσπαρτα μέσα στα σχολικά μας βιβλία.

Σήμερα όμως τα παιδιά μας αποστερήθηκαν αυτού του κατ’ εξοχήν βιολογικού τους γνωρίσματος να πλάθουν τα μελλοντικά όνειρά τους. Και πώς μπορεί ένα παιδί να ζήσει και να μεγαλώσει χωρίς όνειρα, χωρίς προσδοκίες, δίχως ελπίδα, δίχως αισιοδοξία και δίχως προοπτική για τον δρόμο του αύριο και της δημιουργίας που ξανοίγεται μπροστά του γεμάτος αδιέξοδα; Τα όνειρα των παιδιών μας συνθλίβονται σήμερα από τις συμπληγάδες  της απόγνωσης και αποκεφαλίζονται από την πάντα αιωρούμενη πάνω από τα κεφάλια τους δαμόκλεια σπάθη  ή πνίγονται σε βρόγχους αδιεξόδων με σύγχρονες πλέον μορφές και πρωτοφανή σχήματα εκτροπών και παρεκκλίσεων, που εκτροχιάζονται πριν τροχιοδρομηθούν και ευνουχίζονται πάνω στην πρώτη τους νεότητα,  πριν ακόμη προλάβουν να γονιμοποιηθούν και να καρποφορήσουν.

Εμείς λοιπόν οι «τυχεροί» είχαμε τότε το προνόμιο μέσα στη μεγάλη μας ανέχεια και την αναγκαστική μας λιτότητα να μπορούμε να ονειρευόμαστε και παλεύοντας συνεχώς να πραγματώνουμε τα όνειρά μας αυτά, όπως μας τα διαμόρφωναν τα τότε σχολικά μας βιβλία, οι συνθήκες και οι καταστάσεις της τότε εποχής, οι προσωπικές μας αναζητήσεις, οι οικονομικές μας δυνατότητες, οι ανάγκες και οι επιδιώξεις μας.

Ήταν τότε που το βιβλίο αποτελούσε κυρίαρχο –πολλές φορές και το μοναδικό-  στοιχείο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα  μας, καθώς έλειπαν παντελώς σχεδόν τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας.

Βιβλία λιτά κι απέριττα με λερές από το φυλλομέτρημα και την πολυχρηστία σελίδες, με φειδωλές και σεμνότυφες εικόνες, συμπυκνωμένο και λιτό περιεχόμενο, με απόλυτο σεβασμό στην εκάστοτε γλώσσα που  χρησιμοποιούσαν, αλλά πάντα με όσα το επίσημο Κράτος ήθελε να κάθε φορά να προβάλει, για να δημιουργήσει τους αυριανούς πολίτες που ήθελε, όπως τους ήθελε, δηλαδή εμάς.

Όπως όμως διαφαίνεται και όπως μας προϊδεάζουν τα κάθε λογής μηνύματα που εκπορεύονται ακόμη και μέσα από τα σημερινά σχολικά εγχειρίδια, έχουν προσχεδιαστεί οι ενέργειες,  με πρόδηλο σκοπό και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ώστε να οδηγήσουν τα βιβλία προς διακόσμηση των προθηκών των εκπαιδευτικών και λαογραφικών μας μουσείων. Να ένα τέτοιο μήνυμα που εκπορεύεται σε όλους τους Έλληνες μαθητές μέσα από το σημερινό βιβλίο  «Γλώσσα»  της Δ΄ Δημοτικού:

 «…Η “ηλεκτρονική σχολική τσάντα” του παιδιού (θα) είναι ένας υπολογιστής, που (θα) περιέχει την ύλη των απαραίτητων βιβλίων, με κείμενο, βίντεο, ήχο και φωτογραφίες. Με έναν ηλεκτρονικό στυλό, ο μαθητής (θα) μπορεί να υπογραμμίσει και να κρατήσει σημειώσεις…»

Οι προβληματισμοί και τα συμπεράσματα δικά σας, για το τι τελικά μέλλει να προκύψει μέσα από αυτό το τεχνολογικό «εξάρτημα», και για το εάν θα μας «εξαρτήσει» τελικά όλους μας και θα μας θέσει κυριολεκτικά υπό τον απόλυτο έλεγχό του ή εάν θα προκύψει μέσα από αυτό κάτι καινούργιο για την ανθρωπότητα.

Τα βιβλία της συλλογής (που δεν είναι μόνο αυτά που εκτίθενται στην αίθουσα) είναι στη διάθεση του καθενός που τα χρειάζεται  για ερευνητική ή άλλη αναζήτηση ή θέλει να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε άλλη έκθεση, σε οποιονδήποτε χώρο. Επίσης ο καθένας μπορεί να τα περιηγηθεί, να τα ανοίξει και να τα φυλλομετρήσει, γιατί η μέχρι τώρα εμπειρία έχει ήδη δείξει την υπερευαισθησία των εκπαιδευτικών και των μαθητών που τα επισκέφτηκαν αλλά ακόμη και των απλών πολιτών. Όσα από αυτά είναι διπλά θα παραχωρηθούν στη βιβλιοθήκη που φιλοξενεί την έκθεση.

Το μεγαλύτερο  μέρος των βιβλίων της συλλογής έχουν αγοραστεί από παλαιοπωλεία και υπαίθριους μικροπωλητές στο Μοναστηράκι από το 1979-1980 και ύστερα. Ένας επίσης ικανός αριθμός βιβλίων έχει προσφερθεί από εκπαιδευτικούς αλλά και από ιδιώτες. Μεγάλο αριθμό βιβλίων μου έχουν παραχωρήσει οι εκπαιδευτικοί Γρηγόριος Κάππης δάσκαλος, Παπαγεωργίου Λέανδρος επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Χριστίνα Τρύφωνα φιλόλογος και Παπαδημητρίου Νικόλαος γεωπόνος. Μικρότερο αριθμό μου έχουν παραχωρήσει οι: Πατερούσης Ιωάννης, μαθηματικός και πρώην Δ/ντής Β/βάθμιας Εκπαίδευσης, Τσουμάνης Θεοφάνης δάσκαλος, Κέγκος Βασίλειος ταχυδρομικός, Γκούρας  Αναστάσιος δάσκαλος, Κοντοκάλης Βασίλειος δάσκαλος. Σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθούν όσα κατά καιρούς συγκέντρωνα ο ίδιος, αλλά και όσα περιμάζεψα από χώρο απόθεσης απορριμμάτων, ύστερα από υπόδειξη δημοτικής υπαλλήλου. Την επιμέλεια, καθαρισμό, ταξινόμηση, καταγραφή και συντήρηση έχει αναλάβει η σύνευνός μου Σταματία Κασσή-Κωλέττα, η οποία έχει διοργανώσει και τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα έκθεση, τόσο από  άποψη αριθμού βιβλίων, όσο και από χρονική διάρκεια που ξεπέρασε τον ένα χρόνο στο Πνευματικό Κέντρο Κάτω Λαψίστας, ως πρόεδρος αυτού, πρόεδρος της κοινότητας και δημοτική Σύμβουλος Πασσαρώνος, με επισκέψεις σχολείων και πολιτών όχι μόνο από την Ήπειρο αλλά και από άλλα μέρη της  Ελλάδας.

Φυσικά η συλλογή εμπλουτίζεται συνεχώς και συχνά γίνονται εκθέσεις από διαφόρους  φορείς. Τέτοιες εκθέσεις έγιναν στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, στο Πνευματικό Κέντρο Ιωαννίνων, στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Πρέβεζας, στο Διαπολιτισμικό Λύκειο Ιωαννίνων, στο Πνευματικό Κέντρο Κάτω Λαψίστας και τώρα στη Ζωσιμαία Δημόσια Κεντρική Ιστορική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων.

Ερίτιμες κυρίες, αξιότιμοι κύριοι, εκπρόσωποι όλων των αρχών που παρίστασθε σας ευχαριστώ πάρα πολύ, που είχατε την καλοπροαίρετη διάθεση να τιμήσετε με την παρουσία σας την όμορφη αυτή εκδήλωση αλλά και την υπομονή να με ακούσετε, πέρα από το γεγονός ότι εν γνώσει μου εξιδανίκευσα ίσως υπέρ το δέον και έδωσα τόνους ποιητικής και συναισθηματικής έκφρασης στο περιεχόμενο της έκθεσης αυτής.

                                                                                                                                         Σας ευχαριστώ πολύ

                                                                                                                                    ΣΤΕΦΑΝΟΣ  ΚΩΛΕΤΤΑΣ